معنی شخ نورد - جستجوی لغت در جدول جو

شخ نورد

لغت نامه دهخدا

ره نورد

کسی که راهی را طی می کند، راه پیما

فرهنگ فارسی عمید

یک نورد

به یک طریق، بر یک طریقه، بر یک منوال

فرهنگ فارسی عمید

آب نورد

دریانورد، ملاح

فرهنگ فارسی عمید

آب نورد

ملاح. دریانورد:
خلیل آتش کوبی کلیم آب نورد
چه باک داری در کارزار ازآتش و آب.
مسعودسعد

لغت نامه دهخدا

که نورد

(تِلْ لَ / لِ کَ / کِ)

کوه نورد. کوه پیما. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کوه نورد شود

لغت نامه دهخدا

دشت نورد

(رَ قَ زَ دَ / دِ)

دشت نوردنده. آنکه بیابان می پیماید. (ناظم الاطباء). دشت پیما. دشت سیر. دشتگرد:
سخت سوزنده دل و دشت نورد آمده است
طفل اشکم مگر از دامن مجنون برخاست.
غیاثای حلوایی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شیخ نور

(شَ)

نام محلی کنار لنگرود و لاهیجان میان دیوشل و لاهیجان در 549400 گزی تهران. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

یک نورد

(یَ / یِ نَ وَ)

به یک طریق و به یک نسبت و به یک نهج. (برهان) (آنندراج). به یک راه و یک منوال. (از ناظم الاطباء) ، یک لا. یک تو. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

هم نورد

(هََ نَ وَ)

مقابل. روبرو:
همه نیکیت باید آغاز کرد
چو با نیکنامان بوی هم نورد.
فردوسی.
، برابر. هم پایه:
دژی دید با آسمان هم نورد
نبرده کسی نام او در نبرد.
نظامی